دریل رونیکس مدل ۲۱۱۰

مکانیزم دریل کردن ‌از نخستین ابداعاتی است که انسان‌ها جهت ایجاد سوراخ  و حفره در مواد و اجسام با هدف ساخت امکانات و وسایل خود به‌کار بردند؛ شاید پیشینه‌ی ساخت اولین دریل‌ها به مصر قدیم باز گردد. نخستین دریل الکتریکی توسط «آرتور-جیمز آرنوت» درسال ۱۸۸۹ ساخته شده است. اما نخستین دریل‌های الکتریکی با ظاهر امروزی در اوایل قرن بیست‌ام ساخته شدند. ساخت دریل‌های با ابعاد منطقی و قابل حمل در این دوران باعث پیشرفت صنایع کوچک و بهبود کسب و کار شد. بعدها در ادامه‌ی راه توسعه این ابزار، گونه‌های چکشی و شارژی آن هم ساخته شدند.قسمت‌های اصلی یک دریل الکتریکی عبارتند از: موتور، سه نظام و باتری (در صورت وجود). عموما توان بالاتر به معنای قدرت سوراخ‌کاری بالاتر دریل است. در دریل‌های برقی کاربر می‌تواند با مشاهده‌ی مشخصات توان الکتریکی که روی دستگاه ثبت شده، از قدرت سوراخ‌کاری دستگاه مطلع شود. اما در دریل‌های شارژی می‌تواند از روی ولتاژ باتری آن‌ها حدود قدرت را پیش‌بینی کند که  این رویه دقت نسبتا پایینی هم دارد. البته اگر به مشخصات فنی دریل‌های شارژی نظیر حداکثر گشتاوردی که می‌توانند تولید کنند دسترسی داشته باشید، مسلما نتیجه بهتری خواهید گرفت.انواع دریل‌ها را از نظر ساختار می توان به دریل‌های ستونی و قابل حمل تقسیم کرد. دریل‌های تخریب هم در هر دو گونه‌ی برقی و شارژی قابل تهیه هستند؛ پیستون واقعی درنظر گرفته شده برای این دریل‌ها  در مقایسه با دریل‌های چکشی معمولی قدرت ضربه و تخریب بیش‌تری دارند. بارزترین تفاوت میان دریل‌های تخریب و دریل‌های چکشی  هم توانایی ضربه زدن با نوک ابزار نوع پیستونی، آن‌هم بدون چرخش ابزار است؛ در حالی که در نوع معمولی یا چکشی چنین امکانی فراهم نیست. انواع دریل‌های شارژی امروزی معمولا از باتری‌های نیکل-کادمیوم یا لیتیومی استفاده می‌کنند. حتی انواع چکشی این دریل‌های شارژی هم در ابعاد بسیار کوچک وجود دارند.دریل ۲۱۱۰ از شرکت رونیکس نیروی خود را از طریق برق شهری تامین می‌کند. بیشینه سرعت دوران این دریل ۲۹۰۰ دور بر دقیقه است. این دریل توانایی چرخش در دو جهت را دارد. با استفاده از این دریل قادر خواهید بود سوراخ‌هایی حداکثر با قطر ۱۰ میلی‌متر در فلز و ۲۵ میلی‌متر در چوب ایجاد کنید. این دریل با توان ۴۰۰ وات دریلی مناسب برای مصارف خانگی و تجاری است.